۱۳۹۰ خرداد ۱۸, چهارشنبه

10" روز پدر "


آخ که چقدر روز پدر خوبه ، هر اندازه که از رسیدن روز مادر غصه ام می گیره در عوضش رسیدن روز پدر شاد و شنگولم می کنه .. خب البته اینم یه علت بزرگ داره ..
بابای من یه اخلاقای خاصی داره .. مثلن حتمن یه سری لباس های خاص با رنگ های خاصی می پوشه ، اصلن آستین کوتاه یا تیشرت نمی پوشه ، رنگای شاد و روشن زیاد دوست نداره .. هر طرح و مدلی رو هم نمی پسنده ..
اخلاق بابا اینجوریه که هر کسی هر کادویی براش بگیره ، اگه از اون خوشش نیاد 2-3 روز بعد اونو میده به من ، حتا اگه اون کادویی رو خود من خریده باشم .. اخلاقشه ، منم عادت کردم
اما خوبه ی ماجرا کجاشه ؟ اونجائیه که من هر سال می گردم ببینم بابام چی دوست نداره و من چی احتیاج دارم همونو واسش می خرم .. دو سه روز بعد هم همون وسیله میشه مال خودم ..
چهار سال پیش یه کیف پول خریدم ..
سه سال پیش سه تا شورت گل گلی خریدم ، ولی انصافن خیلی ناز بودن ، وقتی دادم به بابام یکم لبخند زد و گفت : من که از این شورت سوسولی ها نمی پوشم ..
دو سال پیش یه کراوات گرفتم ..
اما زهر مارم شد پارسال ، یه پیرهن واسش خریدم ، زد و خوشش اومد و گرفت واسه خوشش .. آی همچین خورد تو برجکم .. هنوزم که هنوزه دارم حسرتشو می خورم ..
سلیقه ی بابا داره تغییر می کنه و این مسئله بسیار بغرنج و نگران کننده شده برام ، موندم امسال چی براش بخرم که خوشش نیاد ..
پ . ن : خودم کفش اسکیتو خیلی دوست دارم ولی می ترسم ازش خوشش بیاد و ورش داره ، اون موقع اس که دیگه تا ناکجا آباد نا کجا آبادم یک جا تا ته می سوزه ..

۱۳۹۰ خرداد ۱۱, چهارشنبه

9 " دارت روز ملی "


یه تقویم بگیرین که تمام 365 روز سالو توی یه صفحه نوشته باشه ..
بچسبونینش به دیوار ..
چشماتونو با یک دستمال ببندین ..
یه ساطور هم بگیرین دستتون ..
به اندازه ی 10 قدم از دیوار فاصله بگیرین و دور بشین ..
تمرکز کنین ، نه ، ولش کنین ، حوصله دارین ؟! سریع برگردین و ساطورو پرت کنین سمت تقویم روی دیوار ..
ساطور روی هر روزی که کمونه کرد همون روز میشه روز ملی اقلیت های جنسی ایران ..
خب مبارکه ، آرم اون روز رو هم می ذاریم یه ساطور رنگین کمونی ..
حالا شیرینی رو پخش کنین ..
پ . ن : اگه ساطور به شماره 1 ، یعنی اول ماه اصابت بکنه یوم الشک به حساب میاد ..

روز ملی اقلیت های جنسی روز خیلی مهمی برای اقلیت های اون جامعه اس ، هر اقلیتی هم سعی می کنه با تحقیق و بررسی یه روزی رو برای این روز انتخاب کنه که حداقل کوچکترین مناسبی برای هویت و موجودیتش داشته باشه ..
اون جامعه ای که یک روزو به عنوان روز ملی اقلیت هاش به رسمیت می شناسه حداقل توی اون روز به فکر این گروه از جامعه می افته و شاید خیلی کارهای مثبت هم به نفع اونا انجام بدن ، اما متاسفانه بین ما همجنسگراهای ایرونی عده ای پیدا شدن که از هول هلیم افتادن تو دیگ و مدام هم دارن همش می زنن .. 
موضوع مربوط به مطلبیه که این چند وقت اخیر توی فیس بوک از طرف بیشتر ایرونی های خارج نشین داره تو بوق و کرنا میشه که برای خودشون مثلن یه روز ملی از نمی دونم کجاشون انختاب کردن و مدام هم تبلیغشو می کنن .. 
من به عنوان یک همجنسگرای ایرانی مخلفتمو با این روز صد در صد اعلام می کنم و به هیچ عنوان این روز ننگ آمیزو به عنوان روز ملی اقلیت های کشورم به رسمیت نمی شناسم ..