چند روز پیش توی یکی از مجلات یه تحقیق روانشناسی خونده بودم که نوشته بود انسانها معمولن به سمت اون چیزی که ندارن و یا نیستن تمایل شدیدی دارن ..
کسی که پول نداره دنبال ثروت میره ، کسی که فرهنگ نداره همش می خواد خودشو با فرهنگ نشون بده ، یا حتا فراتر از اینها در مورد علاقه ی افراد به هم ، به طور مثال کسی که موهای فرفری داره توی انتخاب شریکش دنبال کسی می گرده که موهای صافی داشته باشه و برعکس .. یا حداقل از این تیپ آدمها که چیزی مخالف اون هستن یا دارن خوشش میاد ..
به همین صورت مو مشکی از مو طلایی خوشش میاد و چشم آبی از چشم سیاه و الا آخر ..
حالا سر موضوع این تحقیق با خودم موندم ، من عاشق آدمای بدترکیب هم میشم ، تا اینجای ماجراش مشکلی نداره چون طبق تحقیق من آدم خوش تیپی به حساب میام ، اما قضیه از اونجایی بغرنج میشه که من عاشق پسرای خوش تیپ و خوشگل میشم .. به این میگن یک دو گانگیه شخصیت بسیار بزرگ ..
از وقتی که این مقاله رو خوندم مدام سعی می کنم هر چی آدم بی خود و بد قیافه اس عاشقش بشم .. آخه این چه بساطیه واسه ما درست کردن ؟ روانشناسام با اون تحقیقاتشون .. اه اه اه ..
پ . ن : من عاشق و مخلص تک تک اونایی هستم که به وبلاگ غریبه میان ، با این حساب یعنی کدوم کفه ی ترازو سنگینیه بیشتری می کنه ؟!!
آخیة طفلکی
پاسخحذفچی بگم آخه که بتونه کمکت کنه؟ میتونی یه کاری بکنی: عاشق هیچ کی و هیچ چی نشو تا نشون بدی که کاملی :))))